Trybunał zwraca uwagę przede wszystkim na procedury związane ze zbieraniem danych, z ich przechowywaniem, i przede wszystkim z ewentualnym usuwaniem tych danych, które są nieprzydatne do prowadzonego postępowania. Trybunał zajmował stanowisko w tym zakresie w kilku sprawach, począwszy od sprawy P 79/08, dotyczącej pytania prawnego Sądu Rejonowego Warszawa Śródmie<s>ście</s>. Trybunał wprawdzie umorzył postępowanie, ale na kanwie tego postanowienia wydał postanowienie sygnalizacyjne o sygnaturze, o ile pamiętam, S4/10, gdzie dotknął kwestii obecnie podjętej przez Rzecznika Praw Obywatelskich, kwestii związanej właśnie z nieokreślonym rodzajem przestępstw, bowiem według przepisów o Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego ma ona prawo stosować środki inwigilacyjne, jeśli chodzi o czyny polegające na naruszaniu, o ile dobrze pamiętam sformułowanie ustawowe, naruszaniu podstawowych interesów godzących w bezpieczeństwo państwa. Trybunał w postanowieniu sygnalizacyjnym wytknął, że jest ono nieprecyzyjne i daje nadmierną swobodę służbom specjalnym, Teraz Rzecznik Praw Obywatelskich w sprawie, która zawisła przed Trybunałem o sygnaturze K 34/11 właśnie ten problem podnosi.

Jeśli chodzi z kolei o krąg osób, wobec których możliwe jest stosowanie środków inwigilacyjnych, Trybunał również wychodzi z założenia, że musi być on precyzyjnie określony. Rzecznik Praw Obywatelskich w innej sprawie, która zawisła przed Trybunałem (o sygnaturze K 23/11) w uzasadnieniu wniosku podnosi problem związany z możliwością naruszania tajemnicy zawodowej przez służby podczas prowadzenia inwigilacji, w szczególności podsłuchu. W Trybunale zawisła jakiś czas temu sprawa o sygnaturze SK 7/10 krakowskiego adwokata, który skarżył się na przepisy ustawy o policji, które nie przewidują możliwości usunięcia zebranych danych w formie podsłuchu. W jego konkretnym wypadku chodziło tu o rozmowę z nim i klientem, którego bronił, klientem oskarżonym, o ile pamiętam, o przestępczość zorganizowaną, który był podsłuchiwany. Oczywiście, to nie adwokat był podsłuchiwany, lecz jego klient, jednaki efektem tych podsłuchów stał się stenogram, który znalazł się w aktach sprawy i w żaden sposób, mimo wniosków adwokata do sądu, nie mógł być z tych akt usunięty. Od czerwca ubiegłego roku już taka możliwość istnieje, została ona wprowadzona do wszystkich ustaw dotyczących służb specjalnych, tak więc Trybunał będzie musiał zdecydować, czy tę sprawę rozpatrywać merytorycznie czy ją umorzyć. Podobne zdarzenie miało miejsce dwa czy trzy lata temu, gdy stenogram rozmów <s>z</s> podsłuchiwanego klienta z dwoma adwokatami, w tym prezesem Naczelnej Rady Adwokackiej, znalazł się w aktach sprawy. Próby usunięcia go z tych akt okazały się bezskuteczne. Oczywiście, ten dokument nie mógł być procesowo przez sąd wykorzystany w trybie artykułu 393 KPK bo zabrania tego z kolei artykuł 180 KPK, który stanowi zakaz ujawniania tajemnicy, między innymi, adwokackiej, niemniej jednak stenogram w aktach był i każdy mógł go zobaczyć.