W sprawie o sygnaturze K 23/11 Rzecznik Praw Obywatelskich z kolei kwestionuje zbyt szeroki zakres środków inwigilacyjnych, które mogą być stosowane wobec osób inwigilowanych. Przepis wymienia katalog środków, między innymi, podsłuch, po czym następuje sformułowanie „inne środki” co, zdaniem RPO jest zbyt nieprecyzyjne. W sprawie o sygnaturze K 29/11, też z wniosku Rzecznika, kwestionuje on nieograniczoną możliwość służb korzystania z danych ujętych w artykule 180 c i d prawa telekomunikacyjnego: mianowicie bez kontroli sądowej służby mogą zwracać się, uzyskiwać i przetwarzać dane, które są zbierane przez operatorów telekomunikacyjnych. Te dane w sposób bardzo szczegółowy informują o abonentach prowadzących rozmowę, o czasie prowadzenia tej rozmowy i o lokalizacji abonentów. Rzecznik podkreśla, że jest to zbyt daleko idący zakres możliwości działania ze stron służb, ponieważ tego rodzaju wykorzystywanie danych jest niekontrolowane, a operator telekomunikacyjny ma obowiązek te dane na życzenie służb im udostępnić.

Środki inwigilacyjne stosowane przez służby specjalne są coraz bardziej wyspecjalizowane, wyrafinowane. Ostatnio mówi się dużo o stosowaniu środków w formie GPS. Wprawdzie niedawno w takiej właśnie sprawie niemieckiej Uzun przeciwko Niemcom Trybunał Praw Człowieka w Strasburgu nie dopatrzył się naruszenia artykułu 8 Konwencji (ochrona prywatności). Ale z kolei w sprawie Antoine Jones przeciwko Stanom Zjednoczonym (wyrok sprzed kilkunastu dni, opisany w Obserwatorze Konstytucyjnym) Sąd Najwyższy Stanów Zjednoczonych uznał, że jednak tego rodzaju inwigilacja narusza IV Poprawkę do Konstytucji Amerykańskiej. Tam oczywiście były różnice w stanie faktycznym, więc być może one miały też znaczenie i wpływ na treść wyroku, niemniej jednak problem istnieje, a jeszcze poważniejszy problem może się pojawić. O ile wiem, w Trybunale nie ma żadnej sprawy, która by dotyczyła problemu związanego ze zbieraniem danych w postaci próbek biologicznych czy DNA. Przepisy polskie były ostatnio zmieniane w kierunku właśnie zapewnienia większej kontroli nad sposobem zbierania i gromadzenia tych danych, a przede wszystkim możliwości usuwania takich danych w stosunku do osób, co do których umorzono postępowanie bądź zostały one uniewinnione. Nowelą do KPK i do ustaw dotyczących służb specjalnych z czerwca ubiegłego roku wprowadzono możliwość czy konieczność nawet, usuwania takich danych, Ponieważ jest to dosyć intensywny sposób wkraczania w prywatność jednostki, to choć dziś problemów żadnych nie ma, podejrzewam, że te sprawy mogą w przyszłości przed Trybunałem się pojawić.