B.P.: Często jednak zarzuca się aktywizmowi interpretacyjnemu właśnie uzurpację władzy.

Trzeba odróżniać dwie rzeczy. Dyskurs, w którym po prostu coś się arbitralnie twierdzi i dyskusję na argumenty merytoryczne. Gdy zamiast argumentów jest arbitralne twierdzenie – rodzi to wrażenie uzurpacji władzy. Niestety dziś bardzo uwiądł nam dyskurs prawniczy, który by to ­weryfikował, coraz gorzej ma się np. pisarstwo glos, które uważam za sól codzienną prawnika. Dawniej pisali luminarze, w tej chwili luminarze nie piszą. Komentator musi być jednak co najmniej tak samo sprawny warsztatowo jak sąd. A lepiej, gdy jest sprawniejszy, bo wtedy krytyka jest pomocna i podsuwa pomysły. Pewnym problemem orzecznictwa jest też stosunkowo łatwe rezygnowanie z sądzenia, i umarzanie spraw (mówię to zresztą pod wpływem doświadczeń z Trybunału Konstytucyjnego). To zjawisko powinno się doczekać komentarza i krytyki, bo to też jest rodzaj źle skierowanego aktywizmu. Ale jakoś umorzenia nie przyciągają uwagi komentatorów. (…)