Tym bardziej, że każdy dzień przynosi nowe rewelacje z tego tematu, w ramach którego różnica między tym co robią rządy, a jak odbierają to obywatele staje się coraz większa.

Takie wypowiedzi budzą zażenowanie rządów i tzw. elit, a jednocześnie nawet w ludziach do tej pory obojętnych – ksenofobię i to dość gwałtowną. W tym konkretnym przypadku spowodowało nawet przeprosiny ze strony gościa, ale cóż – mleko już zostało wylane.

Dochodzą do tego coraz częstsze przypadki zamachów dokonywanych na terenie Europy przez islamistów, jak choćby ostatnia seria, po których coraz trudniej przyjmuje się w narodzie tłumaczenie, że „nie każdy muzułmanin to terrorysta”. Zwykły człowiek pyta: a jak ich odróżnić? I na to nikt mu przecież nie odpowie. Żeby to choć, jak dzieci z in vitro, mieli jakąś bruzdę na czole, ale nie – wyglądają jak inni. „Pogonić wszystkich!” – hasło coraz bardziej popularne, które z czasem będzie zdobywało sobie coraz więcej zwolenników. I jak zwykle nikt na to nie będzie przygotowany.

Tu nie pomoże wyższościowe prychanie naszych samozwańczych intelektualnych elit. Ludzie chcą się czuć bezpieczni i między innymi po to wybierają swoje rządy, po to łożą na nie ogromne, przez siebie wypracowane pieniądze. A te jak widać, nie potrafią im owego bezpieczeństwa zapewnić. Po co więc im takie rządy?

Relacje rząd – obywatele to nie jest układ wzięty z nieba. Także historia Polski zna przypadki wypowiedzenia posłuszeństwa rządzącym jeśli nie potrafili dbać o dobro poddanych (wojna 13 letnia). To musi działać w dwie strony. Coraz częściej widać, że nie działa, nie tylko u nas.

Wspomniałem o pieniądzach i tu też padają całkiem ciekawe pytania. Np. o to dlaczego Europa ma pomagać tym uchodźcom w czasie gdy państwa muzułmańskie, i to te bogate, nie chcą w tej sprawie kiwnąć palcem?

Nie chcą pomagać współwyznawcom, do czego ponoć zobowiązał ich Prorok, w imię którego potrafią zabijać. Dlaczego nie pomagać?