Nieco inaczej jest z prawem do otrzymania recepty na środek antykoncepcyjny, które można luźno powiązać z wolnością osobistą i z wynikającym z niej prawem do decydowania o własnym ciele. Wolność osobista jest zakotwiczona w art. 33 ust. 1 Konstytucji, więc jak najbardziej podlega ochronie prawnej. Nie można jednak podzielić zdania Agoretona, że w związku z tym lekarzowi nie wolno odmówić pacjentowi przepisania „pigułki” ze względu na sprzeciw sumienia. W jego opinii art. 39 ww. ustawy pozwala na odmowę jedynie osobistego wykonania świadczenia, a przepisanie środków antykoncepcyjnych takim świadczeniem nie jest, bo to dopiero pacjent ostatecznie podejmie decyzję o ich zastosowaniu. Taka zawężająca interpretacja art. 39, w którym w ogóle nie pada słowo „osobisty”, kłóci się nie tylko z regułami wykładni językowo-logicznej, ale także z zasadą in dubio pro libertate. Rację ma więc raczej dr n. med. Jakub Pawlikowski gdy pisze, że [n]ie powinna mieć miejsca sytuacja, w której autonomia pacjenta (prawo do wykonania świadczenia) miałaby większe gwarancje prawne niż autonomia lekarza (odmowa wykonania świadczenia)”(„Prawo do wyrażania sprzeciwu sumienia przez personel medyczny – problemy etyczno-prawne”, „Prawo i Medycyna”, Nr 3, 2009).