Warto też nadmienić, jeśli się już dokonuje jakichś podziałów czy typizacji propozycji zmiany konstytucji, że z proceduralnego punktu widzenia należy je podzielić na propozycje, które stały się podstawą prac parlamentarnych, uzyskując status formalnego projektu ustawy o zmianie konstytucji, i które od samego początku były luźnymi postulatami nowelizacji konstytucji (częściowej bądź całościowej), najczęściej przybierając postać stosownych dokumentów partyjnych. Warto też przypomnieć, że w zakresie problematyki systemu rządów dominowały właśnie te ostatnie. Zdecydowana większość z nich nigdy nie wyszła z etapu — mniej bądź bardziej zaawansowanych — prac studyjnych i nie została wniesiona w trybie art. 235 ust. 1 Konstytucji jako oficjalne projekty uruchamiające prace konstytucyjne. Może to potwierdzać opinię o daleko posuniętej polityzacji (czy wręcz upartyjnieniu) dyskusji konstytucyjnej, dotyczącej w szczególności problematyki systemu rządów. O ile bowiem inne kwestie konstytucyjne poza partyjnymi enuncjacjami miały swój ciąg dalszy w postaci odpowiednich projektów nowelizacji konstytucji, o tyle zagadnienia mieszczące się w obszarze systemu rządów, stawały się — z wyjątkiem jednego projektu wniesionego w trybie inicjatywy ustrojodawczej — deklaracjami politycznymi czy wręcz propagandowymi. W większości przypadków deklaracje te, jak można sądzić, wyrażały przy tym nie tyle autentyczną chęć ingerencji w tekst konstytucji, ile raczej miały obrazować polityczno-programowe koncepcje poszczególnych partii i — co za tym idzie — wskazywać na różnice między nimi. Dotyczy to właśnie tematyki systemu rządów, która pozwalała względnie łatwo i bez poważniejszych konsekwencji — przy braku formalnego przełożenia propozycji na projekt — pokazywać profil programowo-wyborczy poszczególnych ugrupowań politycznych i odróżniać je na mapie partyjnej rywalizacji.