Znacząca część problemów dotyczących konsultacji społecznych to bariery dotyczące postaw w administracji. Jednym z takich „hamulców” w korzystaniu z instytucji konsultacji jest brak wiary w sens zasięgania opinii obywateli, uzasadniany m. in. poprzez kwestionowanie ich kompetencji do wypowiadania się o kwestiach publicznych. Innym problemem, również mającym źródło w postawach przedstawicieli administracji, jest pozorność konsultacji; w efekcie, ich uczestnicy czują się instrumentalnie traktowani, co zniechęca do ponownego włączania się w tego rodzaju procedury. Powodem, dla którego władze unikają konsultowania się z obywatelami, może też być obawa przed konfliktem, jaki wyniknąłby z nieuwzględnienia zgłaszanych postulatów. Aby zaradzić tego rodzaju problemom, autorzy Kodeksu Konsultacji proponują – po pierwsze – by osoby pełniące kierownicze funkcje w rządzie systematycznie podkreślały znaczenie rzetelnie prowadzonych konsultacji. W ramach administracji publicznej powinien również zostać wyznaczony podmiot, którego zadaniem byłaby promocja partycypacyjnych modeli rządzenia – w tym podjęcie odpowiednich działań edukacyjnych, akcentujących korzyści płynące z włączania obywateli w procesy decyzyjne.  Taką rolę mogłaby pełnić Kancelaria Prezesa Rady Ministrów lub któryś z resortów; w ramach każdego z resortów można by również wyznaczyć osobę sprawującą nadzór nad procedurami konsultacyjnymi.

Innymi źródłami problemów z konsultacjami są bariery związane z brakiem wiedzy na ich temat (np. niezrozumieniem istoty tego procesu) oraz brakiem kompetencji w ich prowadzeniu. W eliminowaniu tych trudności pomocne byłoby włączenie tematyki związanej z partycypacją obywatelską (w tym – z prowadzeniem konsultacji) do edukacji członków korpusu służby cywilnej oraz promowanie przykładów dobrze przeprowadzonych konsultacji. Przezwyciężaniu innego rodzaju problemów – organizacyjnych, związanych m. in. ze złymi nawykami i niewystarczającymi zasobami po stronie administracji – służyłoby z kolei uruchomienie serwisu internetowego poświęconego konsultacjom społecznym. Istotne jest również w tym kontekście tworzenie na szczeblu centralnym programów współpracy z organizacjami pozarządowymi oraz wzmacnianie organizacji obywatelskich i zaplecza eksperckiego, co owocowałoby podniesieniem jakości ich wkładu w procesy decyzyjne.