W tym samym okresie 2000 – 2011 notujemy równocześnie wysoką dynamikę wzrostu cen sprzedaży, szczególnie roślinnej produkcji rolnej. Wzrost cen sprzedawanych produktów rolnych jest znacznie szybszy od wzrostu cen zakupywanych środków produkcji i, po raz pierwszy w historii polskiego rolnictwa, obserwujemy w latach 2000-2011 proces zwierania się „nożyc cen”. Ceny sprzedaży produktów rolnych w okresie 2004-2011 wzrosły o 55%, podczas gdy ceny zakupu środków do produkcji rolnej rosły wolniej – o 36%. Po raz pierwszy, poza rokiem 1989 po tak zwanym „urynkowieniu cen rolnych” przez ówczesnego premiera Mieczysława Rakowskiego i ministra rolnictwa Kazimierza Olesiaka, relacje cen były korzystne dla rolnictwa i wynosiły 114,5 %. Oznacza to, że konsumenci i producenci spoza rolnictwa „dopłacają” do producentów rolnych. Takich procesów wymiany między działalnością rolniczą i pozarolniczą nie notowaliśmy co najmniej od 1989 roku. I nie jest to żaden szczególny przypadek Polski, tylko ogólnoeuropejski trend wymiany między rolnictwem i pozostałymi działami gospodarek narodowych w krajach Europy.

Wzrost cen sprzedaży produktów rolnych ma swoje dwie główne przyczyny. Z dniem 1 maja 2004 roku nastąpił niezwykły wzrost rynku na produkty rolne: z 38 mln. mieszkańców Polski do 400 mln mieszkańców całej Europy plus 150 mln. mieszkańców Rosji i Białorusi. Rynki krajów Europy Zachodniej są rynkami o znacznie wyższym poziomie cen produktów rolnych. W tym samym okresie, niezależnie od sytuacji w Europie, notujemy przyspieszony wzrost cen produktów roślinnych na rynkach światowych. Obie te przyczyny sprawiały, że po raz pierwszy w historii polskiego rolnictwa „nożyce cen” są korzystne dla producentów rolnych.