Dla uniknięcia wątpliwości można by uzupełnić odnośny przepis poprzez wskazanie, iż informacja ta jest przekazywana innym podmiotom niż Sejm i Senat – do wiadomości.

Przy okazji wypada zauważyć, że zatwierdzanie omawianej informacji stanowi pierwszą wymienioną w projekcie ustawy kompetencję Zgromadzenia Ogólnego Sędziów Trybunału (art. 8 pkt 1), co rodzi pytanie: kto jest autorem sporządzającym ten dokument? Niezależnie zatem od oczywistego faktu, iż techniczna strona przygotowania projektu informacji Trybunału nie może być w praktyce powierzona całemu Zgromadzeniu, zasadnym wydaje się powierzenie Trybunałowi in gremio kompetencji do jej sporządzania, a nie tylko zatwierdzania.

5) W odniesieniu do unormowania organów Trybunału (rozdział 2) opiniujący nie podnosi uwag natury merytorycznej, zauważa jednak pewne problemy techniczno-legislacyjne, które zostaną wskazane w pkt. 3 opinii.

Natomiast w unormowaniu statusu sędziów Trybunału (rozdział 3) zwraca uwagę jedna z nowych przesłanek, warunkujących prawo do zostania sędzią Trybunału, mianowicie cenzus wieku określony na 40 lat, ukończone w dniu wyboru (art. 18 ust. 1 pkt 6). Zważywszy wymóg minimum 10-letniego stażu zawodowego w jednej z profesji prawniczych (pkt 7), wskazany cenzus i tak stanowi w praktyce swoistą regułę. Poniżej tego progu osiągalne jest natomiast uzyskanie stopnia naukowego doktora habilitowanego nauk prawnych a nawet tytułu naukowego profesora, stanowiące przesłankę ekwiwalentną czy raczej zamienną (art. 18 ust. 2).

Rodzi się pytanie o celowość ustanawiania omawianego cenzusu wieku, wyższego o 5 lat, niż wymagany w odniesieniu do kandydata i piastuna urzędu Prezydenta Rzeczypospolitej, zwłaszcza, że projekt przewiduje inne, wskazane wyżej mierzalne przesłanki dla stwierdzenia, iż kandydat na sędziego konstytucyjnego wyróżnia się wiedzą prawniczą (staż zawodowy, tytuł lub stopień naukowy).

6)  Ustawowe uściślenie procedury wyboru sędziów TK jest w zasadzie prawidłowe, jakkolwiek pozostaje na gruncie obecnego monopolu kreacyjnego Sejmu – zdaniem opiniującego: nie mającego racjonalnych podstaw ani natury aksjologicznej, czy prawnej, ani nawet politycznej.

Niezależnie od tego zastrzeżenia, określenie terminów czynności (art. 19 i art. 22-25) oraz modelu zgłaszania „kandydatów na kandydatów” do stanowiska sędziego Trybunału (art. 20 i 22), budzi aprobatę. Jedynie w odniesieniu do wygaśnięcia mandatu sędziego Trybunału przed upływem jego kadencji projekt zawiera nieścisłość, polegającą na przyjęciu reguły, iż w takim przypadku termin dla czynności zgłaszania kandydatów na kandydatów nie może być krótszy niż 21 dni (art. 25 ust. 2 w zw. z art. 19 ust. 2). Nie jest jasnym, kto ma ustalać ów termin, ani czy ma się on zawierać w przedziale od 21 dni do 2 miesięcy. Wnioskowanie systemowe, iż kompetencja ta powinna należeć do Marszałka Sejmu, byłoby zrozumiałe, jednak bardziej właściwym wydaje się przyjęcie po prostu sztywnego 21-dniowego terminu ustawowego. Sformułowanie: nie może być krótszy niż 21 dni – należałoby zatem zastąpić zwrotem: wynosi 21 dni.