Komisja jako aksjomat przyjęła, że Trybunał Konstytucyjny jest ostatecznym arbitrem, ale nie włożyła wysiłku, by zapoznać się ze strukturą ustrojową państwa polskiego. Lektura Konstytucji RP pozwoliłaby Komisji zrozumieć, że w Polsce Trybunał Konstytucyjny nie jest jedynym organem, który decyduje w sprawach konstytucyjnych. Zgodnie z art. 10 ust. 2 Konstytucji, władzę sądowniczą sprawują sądy i trybunały. Stanowisko Komisji kończy się w tym miejscu Konstytucji (zob. pkt 11). Komisja nie rozwija dalej, że Trybunałami są Trybunał Konstytucyjny oraz Trybunał Stanu. Pomijanie tego drugiego przy określaniu, do kogo należy ostatnie słowo w sprawach konstytucyjnych narusza standard, do którego odwołuje się Komisja – a więc niezależności władzy sądowniczej, a także podział kompetencji związanych z kwestiami konstytucyjnymi między tymi dwoma trybunałami.

Należy pamiętać, że w polskim systemie prawnym TK rozstrzyga o zgodności aktów normatywnych niższego rzędu (wymienionych w ustawie zasadniczej) z aktami wyższego rzędu. Ponadto 1) bada zgodność z Konstytucją celów i działalności partii politycznych, 2) rozstrzyga spory kompetencyjne (niekoniecznie konstytucyjne!) między konstytucyjnymi centralnymi organami państwa, 3) może orzec o przejściowej przeszkodzie Prezydenta RP do sprawowania urzędu i powierzyć Marszałkowi Sejmu czasowo wykonywanie jego obowiązków. Konstytucja RP nie przyznaje Trybunałowi cech organu „totalnego”, który rozstrzyga o zgodności wszelkich form aktywności władzy publicznej z Konstytucją. Nawet w zakresie kompetencji do kontroli hierarchicznej zgodności prawa Trybunał nie może badać wszystkich aktów normatywnych. Spod jego kognicji są wyłączone akty prawa miejscowego (przynajmniej w kontroli abstrakcyjnej). Ponadto nie można pomijać innych organów, które stoją na straży Konstytucji takich jak Prezydent RP czy np. Trybunał Stanu, który orzeka chociażby w sprawach deliktów konstytucyjnych (naruszenia Konstytucji lub ustawy w ramach pełnionej funkcji albo w zakresie zajmowanego stanowiska).

Całkowicie błędne jest także stanowisko Komisji, kiedy uznaje ona, że Trybunał Konstytucyjny posiada też kompetencje do oceny działalności rządu w sferze stosowania prawa i to na zasadzie wyłączności. W opinii czytamy, że: „W krajach, w których istnieje, Trybunał Konstytucyjny zapewnia zgodność działań rządu, w tym prawodawstwa, z Konstytucją^” (pkt 10). Taka ocena nie jest zgodna z kształtem ustrojowym Polski i konstytucyjnymi kompetencjami Trybunału Konstytucyjnego, który kontroluje normy generalno-abstrakcyjne.