Kilka lat temu Senat trafnie uznał, że nie można w państwie prawnym tolerować narastania liczby niewykonanych wyroków sądu konstytucyjnego. Taki stan powodował  negatywne następstwa społeczne i gospodarcze oraz naruszał autorytet prawa.

Kluczowa rola w senackiej procedurze wykonywania wyroków Trybunału przypada Komisji Ustawodawczej Senatu. To jej członkowie rozważają konieczność działań ustawodawczych, jakie są niezbędne w wyniku naszych wyroków. To również Wysoka Komisja przedkłada Senatowi wniosek o podjęcie inicjatywy wraz z projektem ustawy wykonującej orzeczenie. Chciałbym zapewnić Państwa Senatorów, że inicjatywy Senatu na bieżąco analizujemy i wysoko oceniamy. Jednocześnie wyrażam nadzieję, że „Informacja o istotnych problemach wynikających z działalności i orzecznictwa Trybunału Konstytucyjnego w 2013 roku” okaże się dla Pań i Panów Senatorów zasiadających w Wysokiej Komisji materiałem pomocnym.

W 2013 roku Senat kontynuował efektywne, systemowe oraz prokonstytucyjne reagowanie na orzeczenia Trybunału. Od wielu lat pozostaje w tym zakresie najaktywniejszym podmiotem spośród uprawnionych do zainicjowania procedury prawodawczej. Nie będzie przesadne stwierdzenie, że poprzez swoją działalność Senat przyczynia się do realizacji ideałów demokratycznego państwa prawnego. Rządy prawa wymagają aby wszystkie wyroki władzy sądowniczej, w tym – zawsze ostateczne i powszechnie obowiązujące sądu konstytucyjnego – były wykonywane.

Zaniedbanie należytego wykonania wyroku Trybunału może prowadzić do powstania poważnych szkód. Istnieje zagrożenie zaniedbania uregulowania w nowym akcie prawnym istotnych kwestii, na które Trybunał zwrócił uwagę w swoich orzeczeniach. Uchwalenie przepisów odbiegających od  wskazówek trybunalskich może doprowadzić do  skutecznego zakwestionowania nowych aktów prawnych. Można tu przywołać przykład zasad stosowania przez funkcjonariuszy środków przymusu bezpośredniego. Konieczność dokonania zmian w tej materii wynikała już z wyroku Trybunału z 10 marca 2010 r. w sprawie U 5/07 oraz postanowienia sygnalizacyjnego z 30 listopada 2010 r. w sprawie S 5/10. Ustawodawca nie zareagował jednak na wspomniane judykaty. W sprawie zasad stosowania środków przymusu Trybunał orzekał ponownie w wyrokach z 17 maja 2012 r. w sprawie K 10/11 oraz z 26 marca 2013 r. w sprawie K 11/12. Tych spraw można było uniknąć, gdyby prawodawca wykonał wcześniejsze orzeczenia.