Z uzasadnienia projektu ustawy wynika, że w trakcie prac przygotowawczych Senat analizował kilka wariantów wykonania wyroku Trybunału w świetle uzasadnienia orzeczenia i zdecydował zaproponować powierzenie Krajowej Radzie Sądownictwa rolę arbitra w razie sporu między Ministrem Sprawiedliwości i organami władzy sądowniczej. Zapoznanie się z omawianą inicjatywą senacką pokazuje, że wykonanie wyroku Trybunału nie jest wyłącznie mechanicznym wdrożeniem sentencji i konstrukcji prawnej wskazanej w uzasadnieniu. Rolą Trybunału jest bowiem wskazanie standardów konstytucyjnych, do przestrzegania których obowiązany jest prawodawca. Konstytucja pozostawia natomiast temu ostatniemu margines swobody w wyborze konkretnych rozwiązań prawnych. O dużym polu manewru ustawodawcy świadczy także to, że w Ministerstwie Sprawiedliwości toczą się obecnie prace nad projektem rządowym nowelizacji ustawy. Zaproponowano w nim konkurencyjny sposób wykonania wyroku, który nie przewiduje angażowania Krajowej Rady Sądownictwa w rozstrzyganie konfliktu na linii prezes sądu – Minister Sprawiedliwości. Przewiduje w zamian pewne ograniczenie swobody decyzyjnej Ministra przez zgromadzenia sędziów. Ufam, że Panie i Panowie Senatorowie pochylą się nad wspomnianymi projektami ze szczególną uwagą, mając na względzie wagę niezależności władzy sądowniczej jako filaru państwa prawnego.

W 2013 roku ustawodawca przyjął szereg przepisów proponowanych przez Senat mających na celu wykonanie wyroków Trybunału Konstytucyjnego. Wspomnieć należy o wprowadzeniu obowiązku właściwych organów do powiadamiania podatnika o zawieszeniu biegu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego (wyrok z 17 lipca 2012 r. w sprawie P 30/11), ujednolicenie zasad ustalania podstawy wymiaru zasiłku chorobowego i macierzyńskiego dla pracowników i nie-pracowników (wyrok z 24 maja 2012 r. w sprawie P 12/10), określenie przesłanek uprawniających funkcjonariusza do obecności przy rozmowie zatrzymanego z adwokatem (wyrok z 11 grudnia 2012 r. w sprawie K 37/11) czy przesłanek uprawniających prokuratora do zastrzeżenia kontroli korespondencji podejrzanego z obrońcą (wyrok z 10 grudnia 2012 r. w sprawie K 25/11).

Moja informacja daje mi dobrą sposobność, by zwrócić uwagę Pań i Panów Senatorów na to, że Ich uwaga koncentruje się co do zasady na bieżącym orzecznictwie. Tymczasem, w dalszym ciągu pozostaje pewna liczba wyroków Trybunału wydanych w latach wcześniejszych, które nie zostały dotąd wykonane. Jedno z orzeczeń nie spowodowało adekwatnej reakcji prawodawcy od ponad 15 lat. Mówię tu o legendarnym już wyroku z 3 czerwca 1998 roku w sprawie Funduszu Wczasów Pracowniczych (K 34/97), na potrzebę realizacji którego zwracał również uwagę Sąd Najwyższy (wyrok z 13 lutego 2009 r., II CSK 464/08). Zaległości zaobserwować można także w dziedzinie spraw związanych ze spółdzielczością mieszkaniową (wyroki z 17 grudnia 2008 r. sprawa P 16/08; z 15 lipca 2009 r., sprawa K 64/07). Prawodawca powinien dostrzec problemy prawne, jakie rodzi ustawa o spółdzielniach mieszkaniowych. W minionym roku do Trybunału wpłynęło równolegle kilka wniosków i skarg konstytucyjnych kwestionujących przepisy tej ustawy lub jej nowelizacji (SK 3/13, SK 11/13, K 47/13, K 60/13).