Na koniec pozostał jeszcze jeden argument, chociaż tak w zasadzie to powinienem był od niego zacząć. Otóż Trybunał Konstytucyjny wyrokiem z dnia 15 marca 2011 r. (sygn. akt P 7/09) uznał za niezgodny z Konstytucją przepis art. 95 ust 1 Prawa bankowego, który to przepis przyznawał wyciągom z ksiąg banków moc dokumentu urzędowego w odniesieniu do praw i obowiązków wynikających z czynności bankowych w postępowaniu cywilnym prowadzonym wobec konsumenta. Oznacza to, że dzisiaj oświadczenie banku co do faktu istnienia długu ma moc wyłącznie dokumentu prywatnego, i nie różni się w żaden sposób od oświadczenia każdego innego przedsiębiorcy. Nie ma zatem żadnego powodu, by w dalszym ciągu funkcjonował przepis umożliwiający traktowanie takich oświadczeń banku (bo czymże innym jest Bankowy Tytuł Egzekucyjny jak nie wyciągiem z ksiąg banku) na równi z orzeczeniami sądu. Zamiast usprawniania nadawania klauzul wykonalności takim oświadczeniom powinno się zatem zlikwidować w całości ten niczym nie uzasadniony, i zbyt często nadużywany przywilej. Środki przewidziane na budowę specjalnego sądu dla nadawania klauzul wykonalności prywatnym oświadczeniom prywatnych przedsiębiorców prowadzących prywatnie działalność bankową, powinny być zaś przekazane na zaspokojenie rzeczywistych potrzeb sądownictwa. Jak na przykład stworzenie skutecznego systemu wymiany informacji między sądami i sprawnej służby doręczeniowej. Albo podwyżki dla pracowników sądów, o sędziach nie wspominając.
Sub iudice