Sprawa Krzysztofa S. pokazuje, że w opiniach biegli czasem wykraczają poza zakres swoich kompetencji, a czasem również się mylą. Oczywistym bowiem jest, że jeżeli w postępowaniu są trzy ekspertyzy i każda na zadane pytania odpowiada w inny sposób, to co najmniej dwie z nich są błędne.

Jedną z przyczyn nierzetelności opinii biegłych są złe regulacje prawne. Pomimo licznych postulatów karnistów, w procesie karnym w charakterze eksperta nadal mogą uczestniczyć osoby, które nie dają gwarancji należytego wykonywania funkcji biegłego. Rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie biegłych sądowych (Dz. U. nr 15 poz. 133) nie stawia żadnych szczególnych wymogów osobom, które pragną zostać ekspertami. Zgodnie z § 14 tego aktu kandydat na biegłego musi ukończyć 25 lat, posiadać pełnię praw cywilnych i obywatelskich, a także dawać rękojmię należytego wykonywania obowiązków biegłego. Osoba taka musi również dysponować teoretyczną i praktyczną wiedzą z danej dziedziny wiadomości specjalnych. Dwa ostatnie wymogi trudno zweryfikować, co w istocie nie stawia ograniczeń osobom, które chcą zostać biegłymi sądowymi.

Niskie wymagania stawiane biegłym powodują, że do oceny ich opinii organ procesowy powinien podchodzić niezwykle ostrożnie, z uwzględnieniem specyfiki takiego dowodu. Jak podają wrocławska sędzia Anna Kegel oraz prof. Zdzisław Kegel z Uniwersytetu Wrocławskiego, konieczne jest sprawdzenie kwalifikacji biegłego, posiadanego doświadczenia w opiniowaniu, kwalifikacji moralnych, a także tego, czy dysponuje on niezbędną aparaturą techniczną. Z całą pewnością niedopuszczalne jest powierzanie wyboru eksperta pracownikom organizacyjnym prokuratury czy sądu.