Pracodawcy zwracają uwagę na często niskie kompetencje zawodowe i społeczne osób niepełnosprawnych. Problem ma szersze podłoże; osoby niepełnosprawne są przeciętnie gorzej wykształcone niż całe społeczeństwo. W 2010 roku 39,4 proc. osób niepełnosprawnych w wieku produkcyjnym miało zaledwie wykształcenie zawodowe. Wykształceniem średnim legitymowało się 34,1 proc. populacji osób niepełnosprawnych, a wyższym 8,6 proc. Dla porównania osoby sprawne w wieku produkcyjnym z wykształceniem co najmniej średnim to 61,2 proc. populacji, wyższym 22,4 proc., a zasadniczym zawodowym 27,4 proc. (dane MPiPS).

Im lepiej wykształcone są osoby niepełnosprawne, tym wyższy jest ich wskaźnik zatrudnienia. Osoby z gorszym wykształceniem często posiadają kompetencje czy zawody, które w znikomym stopniu są poszukiwane na rynku. Dodatkowo – jak zauważają eksperci PI-ON – słabo wykształceni pracownicy znajdują pracę nie ze względu na swoje kompetencje, tylko na możliwość otrzymania dofinansowania z PFRON.

Wprawdzie odsetek osób niepełnosprawnych z wyższym wykształceniem zwiększa się w ostatnich latach, jednak wciąż jest dużo niższy niż w całej populacji. Sytuacja na rynku pracy nie poprawi się bez zmian w systemie edukacji idących w kierunku większego jego otwarcia na potrzeby i aspiracje osób z różnymi rodzajami niepełnosprawności w tym, szczególnie, osób ze schorzeniami specjalnymi, co wymaga często innowacyjnych rozwiązań edukacyjnych. Ponadto, jak zauważają eksperci PI-ON, istotne jest wzmocnienie znaczenia edukacji przez pracę i w trakcie pracy, wiąże się to jednak z dodatkowymi środkami.

Pracodawcy często zwracają też uwagę na fakt, że osoby niepełnosprawne są kosztowniejsze od sprawnych pracowników. Wiąże się to choćby z prawem pracowników niepełnosprawnych do dodatkowej przerwy w pracy, dodatkowego urlopu wypoczynkowego, korzystania ze zwolnienia od pracy np. w celu wzięcia udziału w turnusie rehabilitacyjnym. Stanowiska pracy osób niepełnosprawnych wymagają dostosowania do ich potrzeb. Ponadto, szczególnie osobom chorującym psychicznie, zdarzają się pogorszenia stanu zdrowia, które zmuszają je do brania wielomiesięcznych zwolnień będących również utrudnieniem dla pracodawcy. Do tego należy dodać koszty administracyjne związane z obsługą takich pracowników oraz niższą wydajność części z nich.