14. Działania Federacji Rosyjskiej naruszające utrwalone zasady powszechnego prawa międzynarodowego nie pozwalają w żadnym razie na kwalifikację przymusowego odłączenia Krymu od Ukrainy jako realizacji prawa narodów do samostanowienia. Z punktu widzenia prawa międzynarodowego na Krymie doszło do aneksji, czyli nielegalnego przyłączenia części terytorium, do którego tytuł prawny należy do innego państwa. Taka kwalifikacja określa obecny status międzynarodowoprawny Krymu.

VI. KRYM – TERYTORIUM OKUPOWANE PRZEZ FEDERACJĘ ROSYJSKĄ

15. Bezprawność działań Federacji Rosyjskiej na Krymie, których następstwem stała się utrata przez Ukrainę efektywnego zwierzchnictwa terytorialnego nad Półwyspem, prowadzi do wniosku, że Krym pozostaje w świetle prawa międzynarodowego okupowaną przez Rosję integralną częścią terytorium Ukrainy.

16. Sytuacja, jaka miała miejsce w marcu 2014 r. w obrębie Autonomicznej Republiki Krymskiej i w mieście Sewastopol w pełni odpowiada dyspozycji Działu III („Terytoria okupowane”) Tytułu III IV Konwencji o ochronie osób cywilnych podczas wojny przyjętej w Genewie 12 sierpnia 1949 r. oraz Działu III Regulaminu dotyczącego praw i zwyczajów wojny lądowej załączonego do IV Konwencji przyjętej w Hadze 18 października 1907 r. W świetle tych regulacji, terytorium uważa się za okupowane, jeżeli znajduje się ono pod efektywną władzą obcych sił zbrojnych, zaś jej początek wyznacza „faktyczne przejście władzy z rąk rządu legalnego do rąk okupanta” (art. 43 Regulaminu haskiego).

Okupacja wojenna istnieje niezależnie od kwestii legalności użycia siły zbrojnej oraz niezależnie od proklamacji stanu wojny, wystąpienia oporu zbrojnego i ogłoszenia samej okupacji. Konstytutywne dla okupacji wojennej jako stanu prawnego są dwa czynniki: 1) efektywne władztwo wojskowe i administracyjne na terytorium innego państwa; 2) brak zgody zwierzchnika terytorialnego na obecność obcych sił zbrojnych na jego terytorium.