10. Federacja Rosyjska dopuściła się na Krymie agresji przeciwko Ukrainie i tym samym pogwałciła fundamentalne zasady prawa międzynarodowego, w tym normy o charakterze bezwzględnie wiążącym. Kwalifikacja prawna działań Federacji Rosyjskiej na Krymie jako agresji, i w konsekwencji uznanie przyłączenia Krymu do Federacji Rosyjskiej za aneksję, znalazły potwierdzenie w stanowisku wielu państw i organizacji międzynarodowych, w tym w rezolucjach Zgromadzenia Parlamentarnego Rady Europy nr 1990 (2014) z dnia 10 kwietnia 2014 r., czy Parlamentu Europejskiego nr 2014/2627 z 13 kwietnia 2014 r.

V. PRAWO DO SAMOSTANOWIENIA I SECESJA NIE UZASADNIAJĄ PRAWNIE ODŁĄCZENIA KRYMU OD UKRAINY

11. Przedstawiciele władz Federacji Rosyjskiej, w tym prezydent i minister spraw zagranicznych, usiłują uzasadniać bezprawne przyłączenie Krymu do Federacji Rosyjskiej jako secesję dokonaną na podstawie prawa narodów do samostanowienia. Uzasadnienie to nie ma żadnego oparcia we współczesnym prawie międzynarodowym.

W procesie dekolonizacji treścią zasady samostanowienia narodów było uprawnienie narodu zamieszkującego terytorium kolonialne do swobodnego określenia statusu politycznego włącznie z utworzeniem własnego państwa. Poza kontekstem kolonialnym treść zasady samostanowienia jest inna, ponieważ znajduje ona zastosowanie do zdarzeń mających miejsce w obrębie państw, których status jako suwerennych podmiotów terytorialnych chroni inna zasada – zasada integralności terytorialnej. Żaden akt prawa międzynarodowego nie uzasadnia poza kontekstem kolonialnym jednostronnej secesji jako elementu zasady samostanowienia narodów. Secesja społeczności narodowej zamieszkującej państwo wielonarodowe jest co do zasady prawnie dopuszczalna jedynie za zgodą władz państwa (przykładowo - secesje Czarnogóry i Sudanu Południowego). Państwa powstałe w wyniku pokojowych procesów secesyjnych, korzystają z powszechnego uznania ze strony członków społeczności międzynarodowej i są członkami ONZ.