12. Brak zgody państwa macierzystego na secesję części terytorium zamieszkiwanego przez naród powołujący się na prawo do samostanowienia budzi kontrowersje prawne. Skala tych kontrowersji w znacznym stopniu zależy od tego, czy w ruch secesjonistyczny w obrębie państwa wielonarodowego zaangażowane jest państwo trzecie. Zaangażowanie państwa trzeciego podważa legalność działań secesjonistycznych, ponieważ narusza zasady nieingerencji i integralności terytorialnej. Daje temu bezpośredni wyraz Deklaracja zasad prawa międzynarodowego dotyczących przyjaznych stosunków i współdziałania państw zgodnie z Kartą Narodów Zjednoczonych z 24 października 1970 r., która w ostatnim akapicie odnoszącym się do zasady równouprawnienia i samostanowienia ludów potwierdza obowiązek każdego państwa „powstrzymania się od jakiejkolwiek działalności zmierzającej do częściowego lub całkowitego rozbicia jedności narodowej oraz integralności terytorialnej jakiegokolwiek innego państwa”. Z punktu widzenia prawa międzynarodowego jednostki terytorialne powstałe dzięki wsparciu państw trzecich nie są państwami, lecz tzw. reżimami de facto. Jeśli w procesie ich kształtowania się doszło do użycia lub groźby użycia siły zbrojnej przeciwko państwu-suwerenowi terytorialnemu, pozostają one z punktu widzenia prawa międzynarodowego terytoriami okupowanymi (np. tzw. Republika Cypru Północnego, Osetia Południowa, Abchazja oraz Krym).

13. Wymuszonego siłą przyłączenia Krymu do Rosji nie można uzasadniać w oparciu o prawo narodów do samostanowienia wobec braku zgody Ukrainy na odłączenie Krymu oraz zaangażowania zbrojnego Federacji Rosyjskiej w terytorialną dezintegrację Ukrainy. Ruch secesjonistyczny na Krymie był otwarcie wspierany przez Federację Rosyjską, która naruszyła podstawowe zasady powszechnego prawa międzynarodowego: zakaz użycia lub groźby użycia siły zbrojnej, zakaz ingerencji w sprawy wewnętrzne innego państwa, oraz zakaz naruszania integralności terytorialnej innego państwa. Federacja Rosyjska zaangażowana była również bezpośrednio w referendum dotyczące przynależności Krymu. Jednoznacznej oceny prawnej tego referendum dokonuje rezolucja Zgromadzenia Ogólnego ONZ z 27 marca 2014 r. o integralności terytorialnej Ukrainy, która w punkcie 5 stwierdza, że referendum przeprowadzone 16 marca 2014 r. w Autonomicznej Republice Krymskiej i w mieście Sewastopol nie jest ważne i jako takie nie może stanowić podstawy do zmiany statusu Autonomicznej Republiki Krymskiej i miasta Sewastopol.