Jak wiadomo z praktyki, problem z tymi danymi polega na tym, że w niektórych sprawach informacje te wyciekają, rozlewają się, są multiplikowane, przekazywane innym komórkom policyjnym czy innym organom porządku prawnego w Polsce. Zdarza się te informacje zebrane operacyjnie, obojętnie czy wrażliwe, czy nie, docierają do polityków, czy osób podejmujących ważne decyzje o życiu jednostki. Jest oczywiste, że w państwie prawnym tak zdobyte informacje nie tylko nie mogą trafiać w niepowołane ręce, ale muszą być bezpowrotnie niszczone. Paradoksalnie, w lepszej sytuacji jest ten, co do kogo operacyjnie zbierane informacje dostarczyły materiału wskazującego na przestępne działanie. W toku wszczętego śledztwa będzie mógł z niektórymi z nich zapoznać się, kwestionować ich wiarygodność czy kwestionować rzetelność tego, kto je zbierał. 

Najważniejsze jest to, aby ludzie mieli realne prawo czuć bezpiecznie w swoim państwie. I nawet, jeżeli świadomi jesteśmy tego, że może do nas zadzwonić ktoś, wobec kogo jest prowadzone postępowanie operacyjne czy prowadzone jest śledztwo i że ta rozmowa będzie zarejestrowana, to wcale nie będzie to oznaczało, że stanie się pretekstem przeczesania życia człowieka dla prowadzonego śledztwa zupełnie postronnego. Czasem nawet za zgodą sądu, ale wyłudzoną przez organy policyjne pod pretekstem konieczności kontroli korespondencji i rozmów „NN”. Aby takie przypadki maksymalnie skrupulatnie eliminować, konieczne jest precyzyjne prawo, które ingerencję w prywatność wykluczy w sytuacji gdy nie jest to usprawiedliwione precyzyjnymi przesłankami ustawy. Wykluczone musi być szpiegowanie obywatela „na zapas”, tylko dlatego, że zna on/ona kogoś, kto zna kogoś. Takie działanie jest nie tylko pozakonstytucyjną ingerencją w prywatność, ale jest także nieusprawiedliwionym szafowaniem pieniędzmi publicznymi, operacje te są kosztowne, oraz prowadzi do gromadzenia danych których potem nikt nawet nie jest w stanie analizować. 

Trybunał Konstytucyjny nie ma kompetencji by rozstrzygać o tym jak prawo jest stosowane w praktyce i jak jest interpretowane przez sądy. Ma natomiast kompetencje by badać prawo pod kątem jego zgodności z normami konstytucyjnymi, w tym z nakazem tworzenia przepisów precyzyjnych, jasnych i pozwalających ingerować organom państwa w prywatność jedynie wówczas, gdy spełnione są ustawowe przesłanki.