Kontrolując konstytucyjność przepisów prawa policyjnego, pozwalającego na ingerencję w konstytucyjne prawo podmiotowe Trybunał zawsze bada, po pierwsze czy konieczne było upoważnienie ustawowe, po drugie, czy treść tego przepisu jest adekwatna do potrzeby osiągnięcia zakładanego w ustawie celu i po trzecie – czy stopień tej ingerencji jest ściśle proporcjonalny. W przypadku przepisów prawa policyjnego te konstytucyjne wymogi co do jakości prawa mają być szczególne. Chodzi bowiem o to, aby policjant w każdym przypadku podejmując interwencję czy jakąś czynność, działał z wewnętrznym przekonaniem że służy prawu a nie podejmuje samowolne decyzje. Także wówczas, gdy policjanci zajmują się walką z przestępczością zorganizowaną czy terroryzmem i gdy muszą mieć adekwatne prawne narzędzia do tej walki. Ostatecznie prowadzą je zawsze w ramach i w imieniu prawa i na jego rzecz. Społeczne poczucie, że tak jest, że takie jest prawo i praktyka jego stosowania jest nieodzowne z kolei policji by mieć zaufanie obywateli, jedną z nieodzownych przesłanek dla skuteczności działań policjantów.

To może jeszcze słowo o tych sprawach, które wniósł Prokurator Generalny. Wśród nich jest kilka takich, w których domaga się on kontroli konstytucyjności przepisów dotyczących nie podsłuchu i podglądu, ale kompletności regulacji ustawowej upoważnienia funkcjonariuszy służb mundurowych dotyczących stosowania środków przymusu bezpośredniego oraz użycia broni palnej. To, co Prokurator Generalny kwestionuje, to są przepisy, które zawierają klauzulę delegującą istotną część władzy prawodawczej na organy wykonawcze wydające rozporządzenia. Myślę, że do końca roku powinny zapaść pierwsze wyroki z serii tych spraw, które wniósł Prokurator Generalny. Mamy szereg ustaw policyjnych. Uchwalanych w różnym czasie, w różnych kadencjach parlamentarnych. Powstaje pytanie, czy różnice w uregulowaniach dotyczących policyjnych uprawnień operacyjnych oraz regulacje dotyczące uprawnień stosowania środków przymusu fizycznego i broni palnej nie powinny być regulowane w jednej ustawie dla wszystkich służb Ustawa taka wytyczyłaby wspólne zasady i pozwoliłaby w pewnym kontekście określać specyfikę poszczególnych formacji policji, w tym kryminalnej, bezpieczeństwa, finansowej. Jak dotąd nie ma takiej ustawy i trudno powiedzieć, czy w końcu powstanie. To jest kompetencja parlamentu, to nie zależy od sądu konstytucyjnego. Trybunał kontroluje konstytucyjność prawa, które obowiązuje, a nie które może w przyszłości być uchwalone.