Jak dużą wagę ustawodawca przywiązuje wagę do roli szefa ABW jako szefa służby specjalnej, świadczy także wymieniany już art. 19 ustawy o ABW oraz AW. Wpraw­dzie treść tego przepisu nie wyczerpuje prawnych możliwości działania szefa ABW w sferze kierowania merytoryczną pracą Agencji, ale stanowi tu istotną wskazówkę. Zgodnie z tym przepisem, szef ABW nie może delegować „w dół” uprawnień wyni­kających z art. 27 i 29–31 ustawy. Tylko on, działając właśnie jako szef służby spe­cjalnej, może decydować o korzystaniu przez Agencję ze szczególnych uprawnień ope­racyjnych ABW. Chodzi o uprawnienia szefa ABW do wnioskowania o wydanie postanowienia w sprawie kontroli operacyjnej oraz zarządzania czynności zakupu kon­trolowanego lub przesyłki niejawnie nadzorowanej.

W każdym z tych przypadków tylko szef ABW jest władny zdecydować o konieczności użycia tego rodzaju uprawnień przez służbę specjalną. To w jego gestii pozosta­je ocena, czy w danej sytuacji jest to zasadne i czy przyniesie pożądany efekt w kon­tekście ustawowych zadań Agencji. Szef ABW podejmuje w tym zakresie decyzję autonomicznie, z tym że musi, rzecz jasna, uwzględniać ustawowe uwarunkowania, zgodne z celem stosowania tego rodzaju uprawnień. Jego decyzje w tej sprawie podlegają także ocenie prokuratora generalnego i Sądu Okręgowego w Warszawie. Organy te dokonują ostatecznej oceny zasadności prowadzenia przez funkcjonariuszy ABW czynności kontroli operacyjnej (prokurator generalny i sąd), zakupu kontrolowanego lub przesyłki niejawnie nadzorowanej (prokurator generalny). Nie zmienia to jednak faktu, że to szef ABW decyduje — na poziomie Agencji — o potrzebie zastosowania tego rodzaju uprawnień operacyjnych. W konsekwencji może on wystąpić ze stosow­nym wnioskiem do, odpowiednio, prokuratora generalnego i/lub Sądu Okręgowego w Warszawie.