Następnie przed trybunał zaniesiona była skarga kobity, której wóz rozpędzony krzywdę uczynił, nogi obie przetrącając, od czego okulała nieboga. Kolejny już raz sprawa ta przed trybunałem stanęła, tymże razem by konsyliarze przez trybunał zawezwani zdanie swe co do krzywdy wyrazić mogli. Mężowie ci uczeni po examinacjach swych orzekli, iż noga jedna uleczona została i za zdrową poczytana być może, druga zaś pokręconą już na zawsze zostanie, i ni driakwie ni nóż uleczyć jej nie zdołają. Tako też kobitę te za kalekę poczytywać kazali, do roboty cięższej niezdolną i w boleściach dni słotne przepędzającą. Trybunał na zdanie medikusów zważywszy kompensatę znaczną jej przyznał za ból i krzywdę doznaną, jako i kwotę skromną na utrzymanie co miesiąc wypłacać kazał.

Nakoniec przed trybunałem stanął człek, któren podle nakazu trybunalskiego testymonium co do majętności swej tudzież nędzy złożyć miał. Trzeci to raz był, gdy trybunał sprawę jego wołał, ino na dwa termina poprzednie nie raczył on przybyć, choć dwakroć od pocztyliona pisma wzywające go przyjął był. Tako też trybunał postanowił, iż zali jemu do trybunalskiej sali drogę znaleźć trudno, to przewodnika przydać mu należy, i straż do domu jego wysłał, coby go do trybunału przywiodła. Tako też stanął on przed trybunałem w kajdanach, jak złoczyńca przywiedziony, z czego bardzo niekontent on był, i słowem grubym w trybunalskiej sali rzucał, za co od trybunału napomniany być musiał. Testymonium co do nędzy swej i przysięgę złożywszy uwolniony został.

Tako trybunał powinność swą w dniu dzisiejszym uczynił sprawiedliwość słuszną wymierzając, skrzywdzonym na pocieszenie a występnym na pokutę. Skargi kolejne zaraz po niedzieli wysłuchane będą, a między nimi skarga o krzywd naprawienie od mularzy, co dom naprawiali wyrządzonych, skargi dwie o długów niepopłacenie, suplikacja wnuka co po dziadzie izbę w domu miejskim wziąc chce, jakoż i małżonki separowanej skarga o majętności rozdzielenie. Wrota sali trybunalskiej otwarte będą, jeśli trybunał dekretu inszego nie wyda, dla wszystkich co wiek dorosły osiągnęli, i broni nijakiej przy sobie nie mają.
Sub iudice