Istotne novum, przynajmniej z formalnego punktu widzenia, przynosi art. 55 proj. u. TK, który wyraża explicite zasadę pisemności postępowania przed Trybunałem Konstytucyjnym. Propozycja ta wyrasta zapewne z dotychczasowych doświadczeń i praktyki funkcjonowania polskiego sądu konstytucyjnego, w której istotnie podstawową wartość argumentacyjną mają wnoszone na piśmie stanowiska uczestników postępowania, a projekt rozstrzygnięcia jest przygotowywany nierzadko jeszcze przed wyznaczeniem rozprawy. Przyjęcie takiej zasady jest, rzecz jasna, możliwe. Wypadałoby jednak rozważyć, czy w dostatecznie koherentny sposób unormowano w takiej sytuacji problematykę posiedzeń Trybunału (art. 87 i n. proj. u. TK oraz uwagi poniżej), a także czy nie powinny towarzyszyć temu dodatkowe gwarancje i obowiązki procesowe uczestników. Należy wskazać, że de lege lata
– wobec traktowania jako reguły rozpoznania sprawy na rozprawie – uczestnicy postępowania mają możliwość, przede wszystkim właśnie w trakcie rozprawy, ustosunkować się do swoich stanowisk i zgłosić ewentualne wnioski formalne. W braku tego elementu należałoby umożliwić im to na piśmie, a przewodniczący składu orzekającego powinien każdorazowo pouczyć uczestnika na piśmie o dopuszczalności i terminie ustosunkowania się do twierdzeń „strony przeciwnej”, wnoszenia innych pism i zgłaszania dowodów. W ograniczonym zakresie podstawą ku temu może być art. 87 pkt 3 proj. u. TK. Z uwagi na fakt, że postępowanie przed Trybunałem Konstytucyjnym jest objęte konstytucyjnymi i konwencyjnymi gwarancjami prawa do sądu – w tym także prawa do „jawnego rozpatrzenia sprawy” (art. 6 ust. 1 EKPC: „everyone is entitled to a fair and public hearing”) odrębnej analizy wymaga to, czy dostęp do dokumentów, realizowany w warunkach określonych w art. 60 proj. u. TK, jest wystarczającą formą jawności tego postępowania, czy też ustawa nie powinna wprowadzać szerszych (i bardziej nowoczesnych) form udostępniania dokumentów wpływających w sprawie.

9.    Uczestnicy postępowania (art. 57 proj. u. TK)

W art. 57 proj. u. TK zawiera usystematyzowany katalog podmiotów (organów), którym – w poszczególnych kategoriach spraw rozpoznawanych przez Trybunał – przysługuje status uczestnika postępowania. Co do zasady, regulację tę należy ocenić pozytywnie; w części usuwa ona braki lub wątpliwości powstające na tle aktualnie obowiązującej u. TK. Za dyskusyjne można uznać jedynie odrębne wymienienie – jako uczestnika postępowania – Prokuratora Generalnego oraz prokuratora Prokuratury Generalnej (art. 57 pkt 10 proj. u. TK). Uczestnikiem postępowania przed Trybunałem powinien być zawsze (i wyłącznie) Prokurator Generalny; odrębną kwestią jest sposób jego reprezentacji (uczestnictwa) w rozprawach (por. art. 27 pkt 5 oraz art. 29 ust. 5 u. TK). Ponadto, jeżeli przepis ten ma mieć charakter ogólny i być stosowany do wszystkich rodzajów spraw rozstrzyganych przez Trybunał – na co wskazuje chociażby treść pkt 12 i 13 – należałoby go uzupełnić o uczestników postępowania w sprawie stwierdzenia niemożności sprawowania urzędu przez Prezydenta Rzeczypospolitej (por. art. 117 i art. 118 ust. 1 proj. u. TK; ponownie, kwestia osobistego stawiennictwa uczestników na rozprawie zarządzonej w tej sprawie jest problemem odrębnym).