4.  Łączne rozpoznanie spraw (art. 84 proj. u. TK)

 Projekt poszerza możliwość podjęcia przez Prezesa TK decyzji o łącznym rozpoznaniu co najmniej dwóch spraw. Inaczej, niż ma to miejsce na tle obowiązującego aktualnie § 27 ust. 1 r. TK, który operuje kryterium tożsamości „sprawy”, jedyną przesłanką, która warunkuje dopuszczalność podjęcia takiej decyzji jest tożsamość przedmiotu kontroli. Naszym zdaniem, trudno prezentować w tej mierze stanowisko nadmiernie rygorystyczne i wymagać pełnej zbieżności spraw, determinowanej zarówno tożsamością przedmiotu, jak i wzorców kontroli. W praktyce niewątpliwie mogą wystąpić sytuacje, w których, pomimo rozbieżności (częściowej rozbieżności) wzorców kontroli, łączne rozpoznanie kilku spraw będzie korzystne
– nie tylko z punktu widzenia ekonomiki postępowania, racjonalizacji obciążenia i optymalizacji efektywności pracy poszczególnych sędziów, ale także ze względu na celowość uwzględnienia różnych aspektów ocenianej regulacji.

Kolejna różnica w stosunku do § 27 ust. 1 r. TK polega na tym, że redakcja art. 84 proj. u. TK, używającego konsekwentnie liczby mnogiej („w co najmniej dwóch wnioskach, pytaniach prawnych lub skargach”, „tych wniosków, pytań prawnych lub skarg”) wskazuje, że łączenie spraw do wspólnego rozpoznania jest możliwe wyłącznie wówczas, kiedy zostały one zainicjowane w tym samym trybie. Sugestię tę potwierdza analiza praktyki orzeczniczej Trybunału Konstytucyjnego, zwłaszcza w ostatnich latach. Można postawić pytanie, czy tego typu rozumowanie – determinowane, jak się wydaje, koncepcją różnicowania skutków prawnych orzeczeń Trybunału – jest prawidłowe, a jeżeli tak, to czy nie należałoby mimo wszystko dozwolić na łączenie spraw inicjowanych w trybie kontroli konkretnej (a więc skargą konstytucyjną i pytaniem prawnym).