Jednocześnie Komisja przyznaje Trybunałowi prawo, by sam kontrolował swoje działania, a zatem, by był sędzią w swojej sprawie. Świadczy o tym następujące zdanie z pkt 94: „To czy działanie organów państwowych jest całkowicie pozbawione mocy prawnej musi być stwierdzone przez sąd, a w tym wypadku tym sądem powinien być sam Trybunał”. Takiego podejścia nie można uzasadnić ani względami praworządności ani tym bardziej realizacją zasady podziału i równowagi władzy. A to znów pokazuje nierzetelność i stronniczość Komisji Weneckiej.

Z opinii wynika też, że Komisja nie ma wiedzy o treści zdań odrębnych zgłaszanych do orzeczeń TK, albo tymi zdaniami manipuluje na cele polityczne. W pkt 94 można przeczytać, że: „Trybunał, w tym sędziowie zgłaszający zdania odrębne, w sposób oczywisty nie zajął stanowiska, że jego orzeczenia są proceduralne wadliwe lub brak im mocy prawnej”. Twierdzenie to jest błędne. Właśnie w zdaniach odrębnych wydawanych od 9 marca 2016 r. sędziowie wskazują wady proceduralne dotyczące orzeczeń. Jako najdalej idący zarzut podnoszony jest wadliwy skład, w którym orzeka TK.

6.1.Szczególnie widoczne negatywne nastawienie Komisji dotyczy kwestii publikacji orzeczeń TK. Komisja pokazuje wadliwość działania rządu ze względu na brak publikacji orzeczeń, a nie dokonuje analizy naruszenia procedury przez Trybunał. Komisja odwołuje się do przykładów z innych państw dotyczących mocy obowiązującej i wiążącej orzeczeń sądowych, w tym sądów konstytucyjnych (zob. pkt 77-80). Nie dokonała ona jednak pogłębionej analizy tego problemu w polskim systemie prawnym. Argument prawnoporównawczy nie może decydować o negatywnej ocenie działań organów władzy publicznej w innym państwie. Komisja nie rozumie znaczenia ogłoszenia orzeczenia TK w dzienniku urzędowym w świetle Konstytucji RP. Z tego względu przyznanie takiego waloru jak ogłoszenie w dzienniku urzędowym innej formie podania orzeczenia do publicznej wiadomości (o czym Komisja pisze w pkt 80) będzie naruszeniem Konstytucji RP.