W drodze skargi konstytucyjnej skarżący nie ma możliwości kwestionowania bezpośrednio aktów stosowania prawa – samego wydanego w jego sprawie orzeczenia sądowego lub innego ostatecznego rozstrzygnięcia. Przedmiotem kontroli może być jedynie treść aktu normatywnego w zakresie, w jakim stanowiła źródło niedopuszczalnej ingerencji w przysługujące mu konstytucyjne prawa lub wolności. Użyte w art. 79 ust. 1 Konstytucji pojęcie „akt normatywny” obejmuje każdy akt zawierający normy o charakterze generalnym i abstrakcyjnym, o ile stanowił on podstawę rozstrzygnięcia w indywidualnej sprawie skarżącego. Mieszczą się w ramach tego pojęcia również akty prawa wewnętrznego, jak np. Statut Centralnej Komisji do Spraw Tytułu Naukowego i Stopni Naukowych (wyrok z 12 kwietnia 2012 r., SK 30/10). Skarżący może sformułować zarzuty, wyłącznie odwołując się do argumentu niezgodności kwestionowanych przepisów z tymi przepisami Konstytucji, które stanowią podstawę odczytywania treści konstytucyjnych praw lub wolności. Wyjątkowo skarżący może powołać się również na inne wzorce konstytucyjne, o ile odpowiednio powiąże je z przysługującym mu prawem lub wolnością. Przykładowo, zarzut naruszenia zasady określoności prawa może stanowić samodzielną podstawę do wystąpienia ze skargą tylko wówczas, gdy skarżący wskazał prawa podmiotowe, w kontekście których wymaganie dostatecznej określoności danego przepisu nie zostało spełnione (postanowienie z 9 lipca 2012 r., SK 19/10).

3. Kryteria kontroli oraz granice kognicji

Zakres kontroli sprawowanej przez Trybunał w konkretnej sprawie, niezależnie od trybu wszczęcia postępowania, wyznaczony jest przez granice zaskarżenia, wskazane w piśmie procesowym przez podmiot inicjujący postępowanie. Podmiot ten jest zobowiązany precyzyjnie określić jednostki redakcyjne aktu normatywnego, stanowiące podstawę odczytywania treści kwestionowanej normy. Zaskarżeniu podlegać może fragment przepisu, jego całość, kilka przepisów, jak również cały akt. Zakwestionowanie całej ustawy jest dopuszczalne nie tylko wtedy, gdy podnoszone są formalnoprawne zarzuty dotyczące procedury jej uchwalenia, lecz także gdy zarzuty dotyczą treści ustawy (wyrok z 11 lipca 2012 r., K 8/10).