7.6. W rozdziale 6 mógłby znaleźć się przepis mówiący, że sprawy niewymagające rozstrzygnięcia na rozprawie Trybunał rozstrzyga na posiedzeniu niejawnym (por. art. 65 ustawy o TK). 

8. Uwagi do rozdziału 7

8.1. Obecnie art. 69 ustawy o TK mówi, że orzeczenie TK może odnosić się do całego aktu normatywnego albo do jego poszczególnych przepisów. Zgodnie z art. 102 projektu „przedmiotem rozstrzygnięcia” TK ma być „czynność prawodawcza” lub „treść aktu normatywnego albo jego części”. Taka formuła wiąże się z art. 51 ust. 3, który wyjaśnia, że „przedmiotem zarzutu” może być „czynność prawodawcza” (tj. kompetencja lub tryb wydania aktu) lub „treść aktu normatywnego lub jego części”. Z kolei „przedmiotem kontroli” może być tylko akt normatywny lub jego część, a już nie „czynność prawodawcza” (art. 51 ust. 2).

Zmiana wynikająca z art. 102 nie wprowadzi nowości normatywnej. Przepis ten potwierdza upoważnienie TK do badania nie tylko treści aktu, lecz również kompetencji do jego wydania oraz trybu prawodawczego (co obecnie wynika z art. 42 ustawy o TK). Omawiany przepis należy odczytywać w związku z art. 101 ust. 1 pkt 4 i 6. W sentencji wyroku TK zawsze pojawi się tylko „przedmiot kontroli” – a więc akt normatywny lub jego część (przepisy) – tak jak ma to miejsce obecnie.

8.2. Projekt rezygnuje z obowiązku uzasadniania zdań odrębnych (zob. art. 100 ust. 2 i art. 103 ust. 4 – por. art. 68 ust. 3 i art. 77 ust. 2 zd. 2 ustawy o TK). W uzasadnieniu projektu nie wskazano jednak motywów tej – dosyć istotnej –propozycji.

8.3. Przepis art. 105 ust. 1 powtarza treść art. 190 ust. 2 Konstytucji. Nie jest jednak jasne, gdzie powinny być publikowane orzeczenia dotyczące aktów prawa UE. Jedyny jak dotąd wyrok TK, którego przedmiotem było rozporządzenie UE (sygn. SK 45/09), został ogłoszony w Dzienniku Ustaw, a więc w innym dzienniku niż dziennik, w którym był ogłoszony badany akt. Wynikało to zapewne z faktu, że Dziennik Urzędowy UE jest wydawany na zasadach określonych w prawie unijnym (zob. art. 1 ust. 3 ustawy z 20 lipca 2000 r. o ogłaszaniu aktów normatywnych i niektórych innych aktów prawnych). Moim zdaniem, mniejsze wątpliwości z punktu widzenia art. 190 ust. 2 Konstytucji budziłoby publikowanie tego typu orzeczeń w Monitorze Polskim. Uważam, że pojęcie „organ urzędowy”, jakim posługuje się art. 190 ust. 2 Konstytucji, może być rozumiane jako „krajowy” dziennik urzędowy (por. też art. 8 ww. ustawy). Być może więc, celem rozwiania wątpliwości, warto by dokonać w tym zakresie stosownej korekty art. 105 ust. 1.