7.3. Przepis art. 83 ust. 6 przenosi na poziom ustawy (z pewnymi zmianami) treść § 29 ust. 2 regulaminu TK (możliwość zwrócenia się TK do „innych organów lub organizacji” o przedstawienie stanowiska). Dzięki temu podstawę ustawową uzyska m.in. dobra praktyka amicus curiae organizacji społecznych. Również w art. 87 mogłyby znaleźć się takie kompetencje przewodniczącego składu orzekającego, które obecnie mają podstawę wyłącznie w regulaminie TK, a których adresatami są podmioty zewnętrzne wobec TK. Chodzi o § 34 ust. 3 pkt 2–3 (zwrócenie się o opinię oraz o dostarczenie lub okazanie dokumentów) i § 34 ust. 4 zd. 1 regulaminu (powołanie biegłego).

7.4. Racjonalną zmianę proponuje się w art. 89 ust. 1. Obecnie pełnomocnik autora skargi konstytucyjnej nie ma – w odróżnieniu od autora wniosku – obowiązku uczestniczenia w rozprawie (art. 52 ust. 2 i art. 60 ust. 2 ustawy o TK). Z przyczyn, o których była mowa powyżej, trafnym rozwiązaniem jest pominięcie w ww. przepisie projektu przedstawiciela sądu pytającego.

„Niestawienie się” na rozprawę uczestnika, który ma taki obowiązek, powoduje umorzenie postępowania lub odroczenie rozprawy (art. 89 ust. 2). Do rozważenia pozostaje, w związku z przypadkiem jaki miał miejsce w praktyce (zob. postanowienie TK z 10 listopada 2010 r., K 32/09), doprecyzowanie tego – jak się okazało, wieloznacznego – uregulowania przez wskazanie, że obowiązek udziału w rozprawie trwa od momentu wywołania sprawy do momentu zamknięcia rozprawy.

7.5. W art. 93 rezygnuje się z przyznania uczestnikom postępowania prawa do wnioskowania o sprostowanie lub uzupełnienie protokołu rozprawy (art. 63 ust. 3 ustawy o TK). W uzasadnieniu projektu nie wskazano powodów takiej propozycji.