W orzecznictwie TK konsekwentnie prezentowany jest pogląd o braku podstaw do absolutystycznego rozumienia istoty niektórych profesji i związanej z nimi tajemnicy zawodowej i — co za tym idzie — do kreowania konstytucyjnego zakazu zmuszania takich osób do ujawnienia określonych informacji pod groźbą sankcji. TK opowiedział się za tym jednoznacznie w wyroku o sygn. akt K 23/11. Podkreślił, że w pewnych przypadkach może zachodzić kolizja między ochroną konstytucyjnych wolności i praw leżących u podstaw tajemnicy zawodowej a ochroną wartości wymienionych w art. 31 ust. 3 Konstytucji. Nie jest to jednak kolizja liniowa, która wymagałaby przyznania większej ochrony tajemnicy zawodowej, kosztem innych wartości konstytucyjnych bądź na odwrót. Nie jest wszak wykluczone uchylenie tajemnicy zawodowej i pozyskanie poufnych informacji, przekazywanych podmiotom wykonującym zawody zaufania publicznego, jeżeli służy to prawowitym interesom demokratycznego państwa oraz jest zgodne z zasadą proporcjonalności. Chociaż przesłanki uzasadniające uchylenie tajemnicy dziennikarskiej wynikające z art. 31 ust. 3 Konstytucji są sformułowane w sposób bardziej ogólny niż określone w art. 10 ust. 2 Konwencji, to standard ingerencji w tajemnicę dziennikarską w kontekście Konstytucji RP i Konwencji wydaje się zbieżny.