Jakie działania powinien zatem podjąć polski prawodawca, aby doprowadzić do stanu zgodności z Konwencją? Trybunał strasburski nie zwykł wskazywać kon­kretnych środków w tej mierze, gdyż jego funkcją jest w zasadzie jedynie orzeka­nie o zgodności istniejących przepisów oraz ich stosowania z Konwencji. Wydaje się jednak, że w ramach postępowania o ubezwłasnowolnienie powinno zostać wprowa­dzone odrębne obligatoryjne postępowanie, mające ustalić, czy osoba ubezwłasno­wolniona jest w stanie podjąć świadomą i samodzielną decyzję w wyborach. Ewen­tualnego pozbawienia praw wyborczych mogłoby dotyczyć odrębne rozstrzygnięcie. W świetle dotychczasowego orzecznictwa ETPC nie wydaje się natomiast, aby zgodne z Konwencją było po prostu przyznanie pełni praw wyborczych wszystkim osobom ubezwłasnowolnionym.

Na marginesie powyższych rozważań należy zauważyć, że wydany został już pierwszy po głośnym orzeczeniu ETPC w sprawie Kiss v. Węgrom orzeczenie sądu konstytucyjnego w sprawie pozbawienia praw wyborczych osób ubezwłasnowolnio­nych. W wyroku z 12 lipca 2010 r. Sąd Konstytucyjny Republiki Czeskiej nie zdecy­dował się na uchylenie przepisu pozbawiającego prawa do głosowania osób ubezwła­snowolnionych, lecz korzystając z konstytucyjnej regulacji (art. 89 ust. 2) wiążącej swoimi orzeczeniami wszystkie organy i osoby, zobowiązał sądy powszechne do niezależnego badania zdolności tych osób do rozumienia znaczenia, celu oraz kon­sekwencji wyborów. Należy w tym miejscu zauważyć, że polski prawodawca nie ma możliwości skorzystania z alternatywnego rozwiązania przedstawionego przez Sąd Konstytucyjny Czech, tj. oddania w ręce sądów powszechnych decyzji co do pozba­wienia prawa do głosowania, gdyż konstytucja wyraźnie stanowi o pozbawieniu pra­wa do głosowania osób ubezwłasnowolnionych.