8. Tryb wyłaniania sędziego Trybunału (art. 19 i nast. proj. u. TK)

Jedna z najbardziej radykalnych, a co za tym idzie – kontrowersyjnych zmian proponowanych w projekcie dotyczy trybu wyłaniania sędziów Trybunału. Istota reformy sprowadza się do nadania mu trzyetapowego charakteru. Najpierw, w fazie wstępnej, następowałoby zgłoszenie prekandydatów, czyli osób, spośród których typowani byliby kandydaci na sędziego Trybunału (art. 19-22 proj. u. TK). Następnie, spośród grona prekandydatów zgłaszani byliby właściwi kandydaci na sędziego Trybunału (art. 23 proj. u. TK). Trzeci etap służyłby zaś głosowaniu nad kandydatami a w efekcie dotyczyłby stricte obsadzenia stanowiska sędziego Trybunału przez konkretną osobę. Novum dotyczy zatem – bezpośrednio – wprowadzenia instytucji prekandydatów i określenia kręgu podmiotów uprawnionych do ich wyznaczania. Założeniem projektu jest przyznanie tej kompetencji: posłom (grupom liczącym co najmniej 15 deputowanych), organom sądowym lub szeroko rozumianej władzy sądowniczej (Zgromadzeniu Ogólnemu Sędziów Sądu Najwyższego, Zgromadzeniu Ogólnemu Sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego, Krajowej Radzie Sądownictwa i Krajowej Radzie Prokuratury), organom prawniczych samorządów zawodowych (adwokatów, radców prawnych oraz notariuszy), radom wydziałów prawa określonych uczelni wyższych oraz radom naukowym Polskiej Akademii Nauk i Polskiej Akademii Umiejętności (art. 20 ust. 1 proj. u. TK). Jak wskazuje wnioskodawca, „Proponowana procedura desygnowania kręgu kandydatur na stanowisko sędziego Trybunału wychodzi naprzeciw postulatom uspołecznienia procesu doboru osób istotnie wyróżniających się wiedzą prawniczą oraz zapewnienia posłom i Sejmowi odpowiedniej wiedzy o dorobku i walorach osobowych kandydatów” (uzasadnienie projektu, s. 9).