17.    Zastrzeżenia do art. 63
W świetle rozbieżności w orzecznictwie Trybunału oraz odmiennych stanowisk doktryny w odniesieniu do legitymacji organizacji zawodowych i gospodarczych do występowania z wnioskiem w sprawach, o których mowa w art. 188 Konstytucji, należałoby sprecyzować w projektowanej ustawie, że podmiotami, uprawnionymi w rozumieniu art. 191 ust. 1 pkt 4 Konstytucji do występowania z wnioskiem do Trybunału Konstytucyjnego, są:
1) ogólnokrajowe organy związków zawodowych;
2) ogólnokrajowe władze organizacji pracodawców;
3) ogólnokrajowe władze organizacji zawodowych zrzeszających przedsiębiorców, pracowników lub pracodawców i przedsiębiorców, niezależnie od formy prawnej zrzeszenia. Pożądane doprecyzowanie przyczyni się do spójności w zakresie rozstrzygania o przyznaniu danym organizacjom legitymacji wnioskowej do Trybunału Konstytucyjnego.
W praktyce Trybunał dokonuje zawężającej wykładni art. 191 ust. 1 pkt 4 Konstytucji, uniemożliwiając tym samym składanie wniosków przez podmioty, których Konstytucja wprost nie wyłącza z katalogu podmiotów uprawnionych. Trybunał przyjmuje taką wykładnię w celu ograniczenia ogólnej liczby spraw rozpoznawanych w Trybunale. Jednak, takie działanie Trybunału przynosi szkodę interesom prawnym licznych podmiotów gospodarczych i zawodowych. Nie sposób odmówić racji stwierdzeniu, że legitymację wskazaną w art. 191 ust. 1 pkt 4 Konstytucji posiadają również ogólnokrajowe władze organizacji zawodowych zrzeszających przedsiębiorców, pracowników lub pracodawców i przedsiębiorców, niezależnie od formy prawnej zrzeszenia.

18.    Zastrzeżenia do art. 70
Zasadne jest proponowane w projekcie odstąpienie od zasady dyskontynuacji postępowania przed Trybunałem w razie zakończenia kadencji Sejmu i Senatu w sprawach wszczętych na podstawie wniosku grupy posłów lub senatorów. Jednak zupełnie niweczy tę regulację projektowany przepis art. 72 projektu. Przepis ten uzależnia zakaz dyskontynuacji postępowania od wyrażenia poparcia dla złożonego wniosku do TK przez odpowiednio 50 posłów lub 30 senatorów kolejnej kadencji Sejmu i Senatu w terminie 6 miesięcy po zakończeniu dotychczasowej kadencji Sejmu i Senatu. W konsekwencji, wprowadzona w art. 70 projektu zasada pozostaje iluzoryczna. Jednocześnie, w art. 71 ust. 2 projektu wprowadzono wyjątek od zasady „warunkowego” zakazu dyskontynuacji – jeżeli bowiem przed zakończeniem kadencji Sejmu i Senatu Trybunał zawiadomił wnioskodawców o terminie rozprawy przypadającym po jej zakończeniu lub, że rozpoznanie wniosku nastąpi na posiedzeniu niejawnym, postępowanie w takich sprawach nie ulega zawieszeniu oraz może toczyć się bez udziału wnioskodawcy. W ocenie Opiniującego, nie ma uzasadnienia dla różnicowania etapów rozpoznania sprawy przed Trybunałem.
Ponadto, wprowadzony w art. 70 projektu zakaz dyskontynuacji powinien zostać poszerzony o wnioski Marszałka Sejmu i Marszałka Senatu.