Prof. Irena Lipowicz podkreśla, iż petycja może stać się ważnym narzędziem służącym przełamaniu kryzysu zaufania społecznego dla instytucji publicznych, w tym parlamentu. Jest to bowiem instrument, który pozwoli obywatelom w szybki i spontaniczny sposób oddziaływać na procesy decyzyjne w parlamencie. Przedstawiciele samorządu terytorialnego również popierają tę  inicjatywę, dostrzegając, iż petycja wpisuje się w model  nowoczesnej administracji, gdyż będzie umożliwiać mieszkańcom uczestniczenie w decyzjach podejmowanych przez lokalne władze. Ważne jest jednak, aby ten kanał komunikacji pomiędzy społeczeństwem a władzą dostosowany był do obecnych warunków życia. Pozytywnym skutkiem petycji może byĆ również utożsamianie się mieszkańców ze wspólnotą samorządową i rozwój partycypacji społecznej w życiu pub licznym. Samorządowcy wskazują jednak, iż lokalne władze powinny zachować  pewną autonomię w kształtowaniu sposobów tej partycypacji w swoich wspólnotach samorządowych dopasowując je do lokalnych po trzeb i warunków.

Niewątpliwie postępowanie w sprawie ponownego wykonania inicjatywy ustawodawczej w sprawie projektu ustawy stanowi dobry moment, aby niektóre rozwiązania przemyśleć ponownie. Można na tym tle przedstawić też kilka postulatów de lege ferenda.

Dookreślając w przyszłej ustawie krąg podmiotów uprawnionych do składania decyzji warto byłoby wyraźnie wskazać dopuszczalności petycji zbiorowych. Na gruncie przepisów konstytucyjnych,  pomimo, że nie zostało to wyrażone wprost, nie ulega wątpliwości, iż petycje mogą byĆ  składane zarówno indywidualnie, jak i przez nieformalne grupy osób. Z debat na temat prawa petycji wynika jednak, iż możliwość ta nie dla wszystkich jest oczywista.