Odpowiedź autorów ustawy wydaje się jednak również niezmienna. Stoją oni na stanowisku, że konieczna jest zmiana mentalnego podejścia do procesu karnego. Co więcej, podkreślają, że właśnie model kontradyktoryjny stanowi najlepszy środek do realizacji, również podstawowej dla polskiej procedury karnej, zasady prawdy materialnej. Natomiast na zarzuty potencjalnej nierówności szans stron postępowania (w sytuacji zdjęcia z sędziego ciężaru inicjatywy dowodowej) odpowiedzią ma być rozszerzenie dostępu do obrony. Ogólne prawo do wyznaczenia obrońcy z urzędu będzie bowiem przysługiwało każdemu, od etapu postępowania przed sądem. W fazie postępowania przygotowawczego pozostanie natomiast konieczność wykazania braku dostatecznych środków, by takiego obrońcę ustanowić.

Nowe obowiązki prokuratorów

Z racji aktywizacji stron procesowych, zmieni się również znacznie sytuacja prokuratury. Po pierwsze, zupełnie inny charakter zyska postępowanie przygotowawcze. Aktualnie art. 297 obowiązującego k.p.k. definiuje jego cele, jako ustalenie, czy został popełniony czyn zabroniony i czy stanowi on przestępstwo, wykrycie i w razie potrzeby ujęcie sprawcy, (…) wyjaśnienie okoliczności sprawy, w tym ustalenie osób pokrzywdzonych i rozmiarów szkody, zebranie, zabezpieczenie i w niezbędnym zakresie utrwalenie dowodów dla sądu. Natomiast w nowym k.p.k. postępowanie przygotowawcze będzie ograniczone do zebrania, zabezpieczenia i utrwalenia dowodów w zakresie niezbędnym dla wniesienia aktu oskarżenia, aby następnie przedstawić sądowi wniosek o dopuszczenie tych dowodów i przeprowadzić je przed sądem. Po drugie, również postępowanie przed sądem zmieni swój charakter. Prokurator będzie musiał od początku poświęcić znacznie więcej czasu na wykonywanie swoich obowiązków m.in. związanych z przygotowaniem do sprawy czy uważniejszym prowadzeniem postępowania przygotowawczego.

Powyższe budzi obawy środowiska prokuratorskiego o rzekomą dezorganizację pracy prokuratury – podobnie jak związany z rozszerzeniem zasady kontradyktoryjności, wymóg uczestnictwa prokuratora we wszystkich, nawet najdrobniejszych sprawach rozpoznawanych przed sądem. Odpowiedzią ustawodawcy na te obawy ma być nowa ustawa o prokuraturze, która od dłuższego czasu stanowi priorytet działań legislacyjnych Ministra Sprawiedliwości. Właśnie z wyżej przytoczonych powodów reorganizacja prokuratury wydaje się tak istotna. Wydaje się przy tym, że polska prokuratura posiada dziś wystarczającą liczbę czynnych prokuratorów, jednak jako błędny należy ocenić rozdział ich zadań, w szczególności nadmierną koncentrację na pracy administracyjnej, zamiast na pracy przy konkretnych sprawach.