2.2. Konstytucyjną ochroną wynikającą z art. 47, art. 49 oraz art. 51 ust. 1 konstytucji objęte są wszelkie sposoby przekazywania wiadomości, w każdej formie komunikowania się, bez względu na ich fizyczny nośnik (np. rozmowy osobiste i telefoniczne, korespondencja pisemna, faks, wiadomości tekstowe i multimedialne, poczta elektroniczna, przekazywanie wiadomości za pomocą portali internetowych). Ochrona ta obejmuje nie tylko treść wiadomości, ale także okoliczności procesu porozumiewania się. W ramach konstytucyjnie gwarantowanej wolności człowieka i jego autonomii informacyjnej mieści się ochrona przed niejawnym monitorowaniem jednostki oraz prowadzonych przez nią rozmów, nawet w miejscach publicznych i ogólnie dostępnych. Nie ma znaczenia, czy wymiana informacji dotyczy życia ściśle prywatnego czy prowadzonej działalności zawodowej, w tym gospodarczej. Nie ma bowiem takiej sfery życia osobistego człowieka, której konstytucyjna ochrona byłaby wyłączona, bądź samoistnie ograniczona.

2.3. Trybunał zwrócił uwagę na znaczenie Internetu i innych nowoczesnych form komunikowania się jednostek. Wyjaśnił, że ochrona konstytucyjnych wolności i praw w związku z korzystaniem z Internetu i innych elektronicznych sposobów porozumiewania się na odległość nie różni się od ochrony dotyczącej tradycyjnych form komunikowania się, czy też innej aktywności.

2.4. Dokonując oceny zaskarżonych przepisów dotyczących czynności operacyjno-rozpoznawczych, Trybunał Konstytucyjny odwołał się do własnego, dotychczasowego orzecznictwa, utrwalonego orzecznictwa Europejskiego Trybunału Praw Człowieka, Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej i sądów konstytucyjnych niektórych państw europejskich w tym zakresie.

3. W pierwszym punkcie sentencji Trybunał Konstytucyjny stwierdził, że art. 19 ust. 1 pkt 8 ustawy o Policji, art. 9e ust. 1 pkt 7 ustawy o Straży Granicznej, art. 36c ust. 1 pkt 5 ustawy o kontroli skarbowej, art. 31 ust. 1 pkt 17 ustawy o Żandarmerii Wojskowej – rozumiane w ten sposób, że dotyczą określonych w polskiej ustawie karnej przestępstw ściganych na mocy umów międzynarodowych ratyfikowanych za uprzednią zgodą wyrażoną w ustawie – są zgodne z art. 2, art. 47 i art. 49 konstytucji w związku z art. 31 ust. 3 konstytucji oraz z art. 8 Konwencji europejskiej.