Duże pole manewru

Z pytaniem prawnym w zakresie interpretacji art. 5 ust. 1 ustawy z 17 czerwca 2004 r. (co do tego, czy sąd, oceniając naruszenie prawa strony do rozpoznania sprawy bez nieuzasadnionej zwłoki, powinien badać tok całego postępowania sądowego, czy też może ograniczyć ocenę naruszenia prawa strony tylko do etapu postępowania, w którym złożono skargę), mającym na celu wyeliminowanie niejednolitej praktyki orzeczniczej sądów krajowych skutkujących zjawiskiem tzw. fragmentacji, na początku br. zwrócił się do Sądu Najwyższego Prokurator Generalny.

W zakresie prawidłowości rozpatrywania skarg na naruszenie prawa strony do rozpoznania sprawy w rozsądnym terminie, nawet przed rozstrzygnięciem wspomnianej kwestii przez Sąd Najwyższy, nadal dla sądów krajowych istnieje duże pole manewru, by prawo krajowe interpretować w duchu Europejskiej Konwencji Praw Człowieka. Zwłaszcza że – jak wyraził się sam Sąd Najwyższy w uchwale z dnia 28 listopada 2012 r. (sygn. akt III CZP 65/12) dotyczącej tematyki nieco odmiennej (wstąpienie w stosunek najmu po zmarłym partnerze homoseksualnym) – „poza dyskusją pozostaje teza, że orzeczenia Europejskiego Trybunału Praw Człowieka obejmujące wykładnię postanowień konwencji praw człowieka i podstawowych wolności powinny być uwzględniane przy interpretacji prawa polskiego.

Autor jest sędzią delegowanym do pełnienia funkcji prawnika w Radzie Europy – Departamencie Wykonywania Wyroków ETPC

Na wokandzie nr 16