Stopniowo zaczęły pojawiać się ujęcia modyfikujące pierwotny katalog wartości podany przez ul Haqa. Dla przykładu J. Nef podaje sześć kryteriów bezpieczeństwa:

– fizyczne, środowiskowe, osobiste,

– ekonomiczne,

– społeczne,

– polityczne,

– kulturowe.

Jeszcze szerszy katalog znajdujemy w pracy M. Nussbaum²⁹, która w swoim uję­ciu bezpieczeństwa znajduje miejsce dla takich wartości jak: postrzeganie, wyobraź­nia, emocje, rozrywka.

Jak widać, pierwotna wizja ujęcia zakresu ochrony ludzkiego bezpieczeństwa spo­tkała się z aprobatą i była rozwijana bądź zmieniana przy zachowaniu jej szerokiego zakresu. Jednakże pojawiły się też głosy krytyczne wobec tak holistycznego podejścia. Krytycy postulowali zachowanie antropocentrycznego charakteru koncepcji przy jed­noczesnym zawężeniu jej zakresu przedmiotowego. Argumentacja za takim ujęciem szła kilkoma torami. Najczęściej pojawiającym się zarzutem jest niedookreślenie i roz­mycie koncepcji w wyniku jej rozszerzania, co prowadzi do osłabienia spójności idei i podważenie jej praktycznej przydatności³⁰. Pojawiły się głosy podnoszące wręcz, jak to sformułował K. Krause, że human security ujęte w sposób szeroki staje się „listą życzeń zawierającą wszystkie możliwe obszary, w których jednostka mogła być zagro-żona”³¹. W konsekwencji szerokiej konceptualizacji niezwykle trudne, zdaniem kry­tyków, staje się określenie zarówno podmiotów odpowiedzialnych, jak i stosownych działań i polityk mających na celu realizację wizji ludzkiego bezpieczeństwa. Kolejna oś krytyki wobec wersji z raportu UNDP nawiązywała do klasycznego ujęcia bez­pieczeństwa, akcentując jego militarno-polityczny charakter i wskazując, że pojęcie bezpieczeństwa należy ściśle łączyć z zagrożeniami fizycznymi niesionymi przemocą. L. Lazarus wskazuje na potrzebę wyłączenia z ludzkiego bezpieczeństwa tych ob­szarów, które są już chronione przez powszechnie przyjęte i samodzielne prawa pod­miotowe i wolności, takie jak prawo do życia, godność ludzką, wolności polityczne i prawa socjalne³². W przeciwnym razie, zdaniem autorki, idea human security może wręcz stanowić zagrożenie dla takich „klasycznych” praw i wolności. Przykładem za­stosowania wąskiej definicji ludzkiego bezpieczeństwa jest podejście służące za pod­stawę konceptualną działań Kanady w obszarze ludzkiego bezpieczeństwa. Nacisk na inicjatywy takie jak proces Kimberley’ego³³, zakaz użycia min lądowych i broni kase­towej oraz wsparcie Międzynarodowego Trybunału Karnego uwidaczniają praktyczną realizację ujęcia human security jako zagrożenia dla fizycznego bytu człowieka.