Konstytucyjne prawo do odszkodowania za bezprawne pozbawienie wolności, choć wiąże się z ochroną wolności osobistej jednostki, to jednak nie ma charakteru absolutnego. Dopuszczalne jest ustawowe wprowadzenie terminu dochodzenia odszkodowania i zadośćuczynienia od Skarbu Państwa za niewątpliwie niesłuszne tymczasowe aresztowanie. Termin roczny, liczony od daty uprawomocnienia się orzeczenia stanowiącego podstawę aresztowania, sprzyja stabilności systemu i nie jest nadmiernie uciążliwy, zwłaszcza gdy wniosek o odszkodowanie może zostać złożony jeszcze przed zakończeniem postępowania głównego. Ponadto, zarzut przedawnienia się roszczenia odszkodowawczego jest podnoszony na wniosek prokuratora i kontrolowana jest jego zgodność z zasadami współżycia społecznego (wyrok z 11 października 2012 r., SK 18/10).

Wolność pracy oraz uprawnienia pracownicze

Konstytucja zakazuje wprowadzania ograniczeń uniemożliwiających lub znacznie utrudniających określonej grupie osób korzystanie z wolności pracy. Ustawodawca może jednak w sposób szczególny regulować pozycję prawną żołnierzy zawodowych. Odmienność ta wiąże się z koniecznością zapewnienia bezpieczeństwa państwa oraz utrzymania porządku publicznego. Z treści Konstytucji nie wynika obowiązek przyznania żołnierzom zawodowym gwarancji stabilności zatrudnienia w stopniu większym niż w stosunku do pozostałych grup zawodowych. Stwierdzenie nieważności albo uchylenie decyzji o zwolnieniu żołnierza zawodowego nie skutkuje kontynuowaniem stosunku służbowego, co jednak nie oznacza odmowy dostępu do służby wojskowej, stanowiącej służbę publiczną w rozumieniu konstytucyjnym. Zwolnieni wojskowi mogą ubiegać się o dostęp do służby publicznej na takich samych zasadach jak pozostali kandydaci (wyrok z 6 listopada 2012 r., SK 29/11).

Prawo do dni wolnych od pracy, czyli do nieświadczenia pracy, pozostaje pod ochroną Konstytucji. Ustawodawca dysponuje swobodą ustalenia liczby dni wolnych od pracy, a także określenia, które dni są wolne od pracy. Wprowadzając w danym okresie rozliczeniowym dni wolne od pracy, powinien jednak zapewnić równą ich liczbę dla wszystkich pracowników. Nie jest uzasadnione zróżnicowanie pracowników w zakresie przysługującej im liczby dni wolnych od pracy zależnie jedynie od rozkładu czasu pracy przyjętego przez danego pracodawcę (wyrok z 2 października 2012 r., K 27/11).